20 нче көн. Нәбирә Гыйматдинова "Мәхәббәттә гөнаһ бар"

#әдәбимарафон2025 Әнә теге кәкре каен — тамга ул. Сукмак очы шуннан башлана. «Йә, кит инде, Әюпов, Алла хакы өчен кит! Бар, кәбестәләреңне караклардан сакла. Чынлап та, быел син —табышлы хуҗалык». — Вертолет, дисеңме, Әюпов? Бөркеттер ул, куян аулагандыр. — Минем күзем очлы, Гөлфия, айдагы тапны да күрә. Әнә күктә нокта кадәр генә кош. Хәзер, хәзер! Бүген мылтык корулы безнең.— Егет машинасыннан мылтыгын тартып алды. Кыз: — Атма! — дип, аның беләгенә ябышканда, колакны тондырган гөрселдәү тып-тын урманны сискәндерде. Нәни нокта да зурая-зурая җиргә якынлаша иде. — Тилгән, чебигә китеп барышы иде,— диде Җәүдәт, авызын ерып. — Кансыз,— диде Гөлфия. — Кулың салкын, беләкне туңдырды. Кар кызы, ахрысы, син, — диде егет.— Мә, җылын! Ул кәчтүмен кызның җилкәсенә япты. Гөлфия дер-дер калтырап түмгәккә утырды. Ә Җәүдәт сызгыра-сызгыра урман кырыеннан китеп барды. Хәерсез иртә! Бер якта — зәхмәт чир, икенче якта — сыланчык Әюпов. Вертолет, диме? Күктә нәрсә генә очмас та, Салабаш нәрсә генә «йотмас». Урманда аланнар әзмени! Ул да анда ята… Кыштыр-кыштыр үлән ярып, Әюпов әйләнеп килде. Кулында зәңгәр мәтрүшкә бәйләме иде. — Мә, сөттә кайнатып эч тә юрганга төренеп ят, чиреңне «теле» белән ялый. — Нигә ялагайланасың, Әюпов? — диде Гөлфия.— «Фактлар расланмады» дип бастырам, дидем бит. Кортсыз синең кәбестәләрең, кортсыз! Егет аңа озак кына карап торды да: — Мәшәкатьләнмә, хәзер аның кирәге юк инде,— диде.— Менә синең хәлләр йөзек эзләүдән узган, утыр, озатып куям, иптәш баш мөхәррир. Авызына йозак элделәрмени, әрсез юлдаш бүтән дәшмәде. Мәйсәрәләр капка төбендә дә коры гына хушлашты ул. Аңламассың бу ирләрне! Кәбестә кебек җиде катлы икән алар. Кичә, исемен акларга кушып, бөтен редакциягә шаулады, ә бүген «кирәге юк», имеш. #ТатарстанЯзучыларБерлеге #НәбирәГыйматдинова #Мәхәббәттәгөнаһбар #Дөньякүләмәдәбимарафон #ТатнетныҮстерүФонды #БелемРадиосы #ТатарстанКитапНәшрияты #НурлатМарафончылары #58нчетөркем

Тэглар: