13 нче көн Зифа Кадырова "Синсез килгән язлар"

13 нче көн Зифа Кадырова "Синсез килгән язлар"

Тышта көз килә, август азагы. Көннәр шундый матур, җылы, әллә ишек алды тыныч булганга, бар дөнья да шундый гамьсез, тыныч кебек тоела. – Ничек кенә матур булмасын, көз килә. Без дә менә әлләни карт та, ямьсез дә түгелдер, тик яшьлек үткән, ыштан-күлмәк тузган. Без дә шушы көзге сары яфраклар кебек җилфердәп өзелергә генә торабыз, өзелүдән дә куркабыз... Тормыш, их син, тормыш... – диде, ачынып. Әйтерсең, бу таныш булмаган хатын юк янында, Фирая аңардан берни сорамый, әллә сорарга курка, чөнки үз хәсрәте җитәрлек. Җитмәсә, кешенекен дә өстә. Сорамасаң да күренеп тора: җаны әрни, аны да нәрсәдер бик каты тетрәндергән. Моның кайгысы аныкыннан күпмегә көчле микән, шулчаклы катып калырлык?

Тэглар:

78

0