Һәркемгә бер кояш

Zuhra. Рәис, сез минем язганнарымны зарлану дип кабул иттегез, ахрысы. Һич юк! Тормышымның һәр көне, аның шатлыклы мизгелләре дә, хәсрәтле көннәре дә, язмышыма язылган сынаулары да – алар барысы да минеке, мин аларның берсеннән дә баш тарта алмас идем. Югалтулар булмаса, табышларның кадере күренер идеме? Кеше тун җиңе түгел — йә дигәндә әйләндереп карый алмыйсың, ә менә сынаулар кеше танырга өйрәтә. Шунысы гына бар: кешеләрне ныграк белгән саен алар турында берни белмәгәнеңә төшенәсең. Анысы да үзенә күрә бер мәктәп...

Тэглар: