Көтеп узган гомер
Рушания туктап су өстенә текәлде, беркемгә әйтә алмаган, авыр йөк булып көн-төн йөрәкне талаган серләрен шунда бушатып калдырырга теләде. Иреннәре калтырап, күзләреннән яшь атылып чыкты, Саматның беләгенә ныграк тотынды. Самат аны туктатмады, тыймады. Рушанияның борын яфраклары буйлап яшь бөртекләре тәгәрәде, күз яшьләре Кама суына тамды да дулкыннар белән бергә кушылып агып китте. Тагын азрак җиңеллек килгәндәй булды. Самат та үзалдына нәтиҗә ясады: ахрысы, эш чирдә генә түгел, әгәр дә уйлаганы шул булса, бик тә кызганыч, мондый авыр чакта якының яныңда булуга ни җитә. Ә ул китә дә бара... Болай булса эшләр харап иде, юкка гына кеше шулай кинәт бетерешми. Эх, Рушания дускаем, ничекләр генә ярдәм итим соң?
57
0