21нче көн. Нури Арсланов. Учларымда кояш.

21нче көн. Нури Арсланов. Учларымда кояш.

Учларымда кояш ӘЛЛӘ КОЯШ бөтен җиргә кереп Бер ялтырап калыйм ди микән,— Табигатькә яңадан җан өреп, Балкып чыккан әнә таң-иртән. Агачлардан сары яфрак ява, Җил җаена биеп, кыйгачлап. Зыңлап-чыңлап тора зәңгәр һава, Коен нурда, йөз син колачлап! Учларымда кояш бу чагында, Җирем — палас, күгем — бер дәрья, Бөтен дөнья гүя кочагымда,— Миннән дә бай җирдә кем бар, я?! Җан иясе бәхет өчен туа, һәрни татый яшәү шатлыгын. Кеше генә дөнья куа-куа Сизми кала михнәт — шартлыгын... Зилзиләләр, туфаннарны үткән, һәлакәтләр, яулар кичергән Кырылмаган!— Язмыш аңа күптән Абелхәят суы эчергән. Кешелек шулай дәвам итә җирдә. Хәзер инде мендек айларга! Ә һаман да тимер кием иңдә, Тынгы йөри әллә кайларда... Яшәү кадерен якын белгәнгәме Ышанасы килми сугышка: Афәт гаме бер көн бетәр әле. Тынычлык бер җиңәр тормышта! Мин ышанам, учымдагы кояш Иңәр бер көн ил, Бәхет кенә булыр дөньяга баш!— Мин фәкать шул язмыш ягында:

Тэглар:

235

0