Ак чәчәкләр Габдрахман Әпсәләмов
Нинди хурлык!» Атна ун көннән соң Гөлшәһидә Мансурны, институт коридорында очратып, кич белән Федосеев дамбасына чакырды. «Бу, бәлки, соңгы йөрүебез дә булыр», дип, үзенчә бер мәгънә дә өстәп куйды. Мансур, аның кайнар теләген сизепме, әллә вакыты буш бул- ганга гынамы, бу юлы берсүзсез риза булды, тик ул кызны Федосеев дамбасына түгел, бәлки Идел буена алып китте, һәм менә алар бер берсенең кулларыннан, дөресрәге
91
0