Нәбирә Гыйматдинова «Онытмадым..."
10 нчы көн. Повесть. 22 нче бит. «... - Өеңә кайтма, әйдә, бабаңнарга озатам. Рөхсәтме, үзем синең сәкедә йоклыйм. - Бәйләнер инде, мөртәт. Үч алыр. Ишекнең тимер келәсе дә йомшак, ичмасам. - Мин аны бик яхшы каршылармын, Мәүлидәм. Өч көн, өч төн дошманны сагалады Морзахан. Килмәделәр...»
151
0