Зифа Кадырова Сагынырсың - мин булмам
Быел өйдән чыкмагач, гөрләвекләр агуын да күрмәде. Язын чел- терәп аккан гөрләвектән дә сихри матур нәрсә бар икән? Әллә кайда яткан карлар эреп, ашыга-ашыга, үзләренә юл ачып агып киләләр. Аларга таулардан төшүче гөрләвекләр иярә, алар эте- шә-төртешә олы юлга чыга- лар, узара нидер серлә- шәләр. Шул гөрләвекләргә кушылып, агып китсә иде аның да сагышлары. Ул да кайчан гына бала иде, гөр- ләвекләр ера-ера шаяра иде, аның тизрәк үсәсе, үсеп җи- теп, матур егет очратып, бә- хетле буласы килә иде. Яз- ларда саф мәхәббәт киләсенә ышанып, барлык яшь кызлар кебек хыял дөньясына чумып яшәде. Кинәт килде аның язы, килде дә гөрләвектәй бөтереп алып кереп китте олы тормышка артта калган балачагына кул болгарга да өлгермәде. "Әнисе үсәргә ашыкма әле, балам,гөрләвекләр киткәндә сак бул", дип, нишләп кисәтмәде икән, әллә әйтеп тә ишетмәде микән?
52
0