9 нчы көн Динә Латыйпова “Бөкре мәхәббәте”
Баллы алмалар...Тик балланырга өлгермәгән алмаларның әче тәме шул кичтә гомерлеккә калыр дип, Гөлсирә башына да китермәде. Алма бакчасында ул председатель малаеннан алданды. Үзе дә, үзләре дә сизмичә... Ымсындырган алмалар кебек... Үзе баллы, үзе әче сөю җимеше... Нигә төн болай караңгы булды соң бу кичтә?! - Сәлим! Нигә? Ник? - Мин сине яратам, Гөлсирә, без бергә булырбыз. Мин сиңа өйләнәм. - Сәлим! - Миңа иртәгә китәргә кирәк. Мин кайтырмын. - Китәргә? Шулай тиз? Син бит әле китәм димәгән идең. - Каникуллар бетте, Гөлсирә. Каникуллар. Мәхәббәтең дә каникулың кебек кыска булды, Сәлим. - Гөлсирә, мин кайтам. Өйләнешербез. Сәлим инде инде икенче Гөлсирәләр капка төбенә килмәде. Кыз, бәлки килер дип, күпме генә көтсә дә, таныш шәүлә күренмәде. Өзгәләнеп көткән кызның зур күзләрен сагыш басты. Гөлсирә үзендә үзгәреш барлыкка килүен әзрәк чамалый башлады. “Ходаем, үзең сакла”, - диде. Үзе гел Сәлимне көтте. Тик кызның көткән Сәлиме дә, башкасы да күренмәде. Үзгәреш әкренләп вакыт узгач, сизелә башлады. Гөлсирәнең бил турысы юаная барды. Ул балага узган булып чыкты
Сылтамалар:
117
0