Зифа Кадырова Сагынырсың - мин булмам
-Әйдә, Булат, ачыктан-ачык сөйләшик әле. Ун елдан артык вакыт үтте, кайчан да булса бер сөйләшергә кирәктер бит безгә, кил, утыр каршыма, - дип, бакчадагы өстәл янына чакырды. Булат кулларын кая куярга, күзләрен кая яшерергә белмәде. -Булат, ник болай угры кебек качып йөрисең? Киләсең, өйгә кермисең, бу бит минеке генә түгел, энеңнең дә өе, синең өчен безнең ишек һәрвакыт ачык. Әллә эчә дә башлагансың инде, йөзең талчыккан, канатлары сынган кош кебек иңбашларың асылынып төшкән. Ни җитми сиңа, нәрсә югалттың? Сөйлә, аңлармын.
67
0