Каракош Нәбирә Гыйматдинова

Сибгатулла инде икенче ай шик белән яши, төшендә Карганы тере итеп күрә, шуңа ул багучыдан нәрсәдер белмәк булган иде. — Ишеттеңме, малай, кайтачак, ди. — Атасының кызыл борынына хәтле агарган иде. — Чиста эшләмәгәнсең, дуңгыз! Ни урталай, ни пырталай! — Кайтмый, — диде малай. — Удмурт карчыгы чуртымны беләмени! Карга дөмекте, валлаһи, дим.

Тэглар: